Syzyfowe prace, dzieci i robótki ręczne

Oto, co mnie ostatnio zajmuje w stopniu z rzadka tylko pozwalającym na odprężenie. W tej właśnie chwili Karol jest w przedszkolu, a Kuba, po niedługim, lecz wściekłym oporze, w końcu zasnął - już rył nosem w podłodze, nieszczęsny.
Co to za dziwaczne dziecko jest, no jeszcze chwila, a w znaki zodiaku uwierzę. Jakim cudem nam się zdarzyło dziecię, które znajduje frajdę w układaniu widelców w przegródkach, segregowaniu klocków na różne kolory, wycieraniu ściereczką powierzchni płaskich, myciu rąk i zębów (kilkanaście razy dziennie), zbieraniu zabawek i w ogóle, to nie wiem - niektórzy by powiedzieli, że co się tu dziwić - Panna, i tyle. Panna, nie Panna, pisz pan Panna - lepsze takie wytłumaczenie, niż żadne, bo jako żywo w rodzinie po obu stronach nawyki sprzątaniowe są raczej wyuczone, niż płynące z temperamentu. Do licha, to niepokojące! Cała nadzieja w destrukcyjnym wpływie Karolla, w którego Kubica wpatrzony jest jak w obrazek; stety i niestety.
Niestety, bo Karollo stosunek do sprzątania ma, hmm, niejednoznaczny.
Stety, bo Kuba łapie od niego mnóstwo umiejętności i podejmuje liczne próby rozwoju w rozmaitych kierunkach.
Karol składa litery w książeczkach - to Kuba w skupieniu studiuje swoje książki, paluszkiem pokazując wyrazy i obrazki.
Karol wspina się po pudłach z naszą biblioteką, wyczynowo - Kuba pokonuje przewieszki trop w trop za nim.
Karol prowadzi rozbudowane konwersacje - Kuba trajluje jak umie, a umie coraz więcej i coraz bardziej do rzeczy.
Karol recytuje, prawda, zasłyszane u ojca okrzyki kibicowskie w rodzaju "Jazda, jazda, jazda - Biała Gwiazda!" - Kuba staje pod podarowanymi przez moje koleżanki wiślackimi wlepkami, przyklejonymi do szafy i woła: "Biała, biała!" (meeeeeen...)
Karol nadzwyczaj starannie koloruje moje jakże subtelne szkice w pięknym notesie Moleskine świńskim różem, kładzionym z rozmachem i naciskiem...