W rękawiczkach

Rozglądam się ja po scenie politycznej, rozglądam nerwowo i - jasny gwint - nie mam na kogo głosować w nadchodzącym wydarzeniu medialnym. Tant pis, że się tak wyrażę.
PiS odpada absolutnie - poza wszystkim już sobie porządzili ostatnio, to kolej na kogo innego. Nie mają też poczucia humoru, a za to mają Ziobrę, a ja go znieść nie mogę, no tak mam, że jak go widzę to mnie ogarnia smutek i zniechęcenie; i chęć pisania smutnych powieści politycznych.
PO wydaje mi się znowuż istnieć tylko w telewizji; no jak ja mam głosować na coś, co podejrzewam, że nie istnieje naprawdę? Jakoś mi się tak zakodowało, że są dyżurnym gabinetem cieni i nie bardzo wierzę, że realna władza by się do nich przykleiła.
Co do LiD, jest jednak za bardzo na lewo od mojej ściany, bo ja jestem niedobra i zupełnie niewrażliwa społecznie, a poza tym węszę w tym jakiś taki lewicowy AWS.
Koalicja, w jaką weszła UPR, też mnie raczej zdemobilizowała wyborczo; a nadawaliby się ze względu na bezlitosne poglądy gospodarcze, odpowiadające mojej krwiożerczej naturze. Niestety, koalicja przypomina mi potrawę jednogarnkową zrobioną z bigosu, risotta i paelli mniej więcej.
Partia Kobiet odpada. No nie, no odpada, naprawdę. Nie będę się rozbierać dla idei, nawet za dyktą.
I tak sobie wędruję przez spektrum, i już zupełnie serio zaczynam się niepokoić. Nagłośniona w Wyborczej akcja głosowania w rękawiczkach okazuje się w moim przypadku niewystarczająca, bo ja już nawet nie wiem, komu bardziej chciałabym dać odpór. A właściwie inaczej - nie bardzo wiem, komu nie chciałabym dać odporu. Najchętniej uznałabym za wybitnie podejrzaną każdą osobę, która się w ogóle wybiera do polityki.
To w czym ja mam iść głosować, w kombinezonie azbestowym? W gigantycznej prezerwatywie, jak w "Nagiej broni"? W worku pokutnym?...