Rozmowy z dziećmi

Nierzadko się spotykam z, delikatnie mówiąc, niezrozumieniem, kiedy rozmawiam z dziećmi normalnym językiem, może nieco mniej ozdobnym i delikatnie uproszczonym, objaśniając w przypisach trudniejsze terminy. Już mi zarzucano (kobiety, oczywiście), że dzieciom dzieciństwo odbieram, że do dziecka trzeba mówić brum brum zamiast samochód, że będą mieli emocjonalne niedobory i tak dalej. Hihi.
Mnie się tam zdaje, że jeśli ich przytulam, całuję, mówię, że ich kocham, czytam im, rozmawiam i mówię do nich używając, owszem, czułych słówek, to wystarczy. No i jak świat światem, od mówienia, powiedzmy, że rana to ziaziu - boleć nie przestaje, a prędzej czy później będzie się musiało dziecko dowiedzieć, że to jednak uraz, stłuczenie, rozbite kolano, skaleczenie. Albo i co gorszego.
Ostatecznie przekonała mnie zaś prosta rzecz: rozmowa z dzieckiem. Rozmowy. Setki rozmów.
Nota bene: Karol, co oczywiste, jest zupełnie innym dzieckiem, niż Kuba. Zawsze mnie zdumiewa, że tak się to ułożyło: w ciąży z Karolem byłam w skowronkach - aktywna, radosna - a w ciąży z Kubą - zmęczona, na lekach, kątem u Rodziców, z nieobecnym i zabieganym do upadłego Mężem. A tymczasem Karol jest bardziej refleksyjny, emocjonalny, czasem wręcz zamknięty w sobie, a Kuba - śmiały, stanowczy, czuły, otwarty. Przynajmniej jak na razie, bo wiadomo - do dorosłości jeszcze im się pewnie z pięć razy poprzekręca. Natomiast jedno jest pewne: obaj są niegłupi i obaj - ciekawi świata.
No i Karol przed zaśnięciem lubi słuchać - nie, nie bajek, bo one mu wieczorem za bardzo działają na wyobraźnię, często się boi. Karol każe sobie opowiadać ukochaną historyjkę o Newtonie, który siedział pod jabłonią (co z tego, że to legenda). Prosi o wyjaśnienia w sprawie Unii Europejskiej, chce wiedzieć, co jest w ślinie, pyta, czy na wojnie umierają tylko żołnierze (moje wyjaśnienia przyjął, co mnie zaskoczyło, nie z przerażeniem, tylko z wyraźnym niesmakiem), dopytuje o środki ochrony roślin, chce wiedzieć, czy jest jedna religia czy więcej i co na to Pan Bóg, docieka o co chodzi z parlamentaryzmem, a na koniec prosi o śpiewanie kołysanek :).
Oczywiście nie jest tak, że w ten sposób to formułuje, ale nie zmienia to faktu, że od najwcześniejszych lat tak on właśnie kombinuje, chcę czy nie chcę, bo przecież oczy ma, dorosłych naokoło też, świat cały...
Kuba zaczyna kombinować równie dogłębnie.
No i co, i jak ja bym miała im udzielać odpowiedzi, gdybym miała do dyspozycji słownictwo "dziecinne"?
Źli ludzie robią bum bum z rurki nie tylko tam gdzie się umówili, że będą robić bum bum, ale przy okazji robią ziaziu innym ludziom, którzy mówią ojojoj?
Bozia jest w kościółku świętego Klemensa i świętego Sebastiana na ołtarzu, jak robią dzyń dzyń na mszy?
Niedobre robaczki zjadają wisienki i trzeba im zrobić ziaziu? Nie, chwilkę, to miało być o parlamencie :)

Całe szczęście można prosto, ale po polsku, bo przy takich tematach bym nie zdzierżyła.
Na razie zaś z ciekawością czekam, jakie jeszcze nam wyjdą tematy w najbliższej przyszłości.
Gospodarka w Azji, silniki hybrydowe, skandale artystyczne?
Do licha - najwyższy czas na powtórki z wiedzy ogólnej.