Żyrafa laboratoryjna w stanie nieważkości

Projekt, z którego okazji Zła Korporacja więziła mojego męża w pracy przez ostatnie tygodnie, powoli wyhamowuje. Z tej okazji w sobotni wieczór odbył się lot kosmiczny z udziałem wszystkich moich panów.
Mąż-pilot wystartował rakietą z naczelnym inżynierem Karolem oraz profesorem Kubusiem i jego zwierzęciem do badań laboratoryjnych, które okazało się przypadkiem żyrafką.
Profesor miał za zadanie zbadać, czy zwierzę laboratoryjne, obgryzane w warunkach nieważkości, jest równie obgryzalne, jak na Ziemi. Inżynier dawał sprzeczne informacje co do stanu płaszcza rakiety oraz poziomu paliwa, czym niezwykle zaniepokoił Nawigację na Ziemi (w tej mało przygodowej roli wystąpiłam ja), która też wkrótce przedwcześnie zakończyła lot i zarządziła hibernację członków załogi w kapsułach kołderkowych.
Fajnie było.

W ogóle - coraz częściej nam się zdarzają takie sytuacje, że aż się uśmiecham, kiedy o nich pomyślę. Wracaliśmy na przykład wczoraj z Traumatycznej Imprezy Rodzinnej. Paweł, zły, prowadził w milczeniu, a chłopcy siedzieli sobie jak myszki w fotelikach z tyłu, kiedy Karol zobaczył księżyc i zażądał:
- Śpiewaj, mamo, o księżycu w śmietanie.
- Księżyc raz odwiedził staw... - odśpiewałam solennie dwa razy.
- A tejaz djugą o księżycu - naciskało moje dziecko.
Przepatrzyłam w popłochu zasoby piosenek, bo onoż dziecko podaje zwykle zadziwiające słowa kluczowe, ale udało mi się trafić dość szybko.
- Kotek wziął skrzypce
Przygrywa rybce
Krowa przez księżyc robi skok
Psy biją brawo
Takim zabawom
A talerz z łyżką ucieka w bok!
Prześpiewałam to parę razy w obu znanych mi wersjach językowych i niespodziewanie włączył się mój mąż.
A potem - Karol.
Rany, ale świetnie jest tak sobie jechać i śpiewać razem! Żadna trauma nie wytrzyma.