Gorączka czytelnicza

Zdarza mi się krążyć po mieszkaniu jak lew po klatce, wyciągać przypadkowe tomy Pratchetta, wracać do "Dumy i uprzedzenia" po raz siedemset tysięcy siedemdziesiąty ósmy i ciskać tym draństwem, bo przecież nie to chciałam przeczytać; no gdzie jest ta książka, w której mogłabym zatonąć, gdzie jest to grube, rozkoszne tomiszcze, które może do torebki się i nie zmieści, ale na brzeg wanny już tak? No gdzie jest ta literatura, co mi będzie supernową, gdzie ta, co będzie toporem na zamarznięte morze kapusty i prania w mojej głowie? (wolna interpretacja cytatu z Kafki)
Ach, kiedy już człowiek znajdzie wtedy odpowiednią lekturę i zanurzy się w niej, jest jak ktoś, kto przebył Kalahari i na jej brzegu odkrył park wodny.
Właśnie tak pochłaniam bardzo gruby tom (minęłam pięćsetną stronę, a tu nawet połowy nie ma, ach, ach!) i chodzę z nim między domem a ogrodem; gotuję nad nim; czytam znad niego dzieciom ich książeczki; sprzątam mając go wygodnie otwartego na trasach, którymi przenoszę różne rzeczy; kąpię się z nim; no, spać jeszcze nie zdążyłam; nawet przy komputerze mi leży, nawet kwiatki sadziłam z tą książką rozłożoną z boczku -
I tak to kolejny świat, i rozwija się kolejne moje życie; miłość, gorączka, nieustająca eksplozja w umyśle.